– Jepp, kjempefint, er Vilde (9) sitt kjappe svar på om det gjekk greitt å skifta skule frå Solås på Ålgård til Vikeså i Bjerkreim.
Ho stortrivst i fjerde klasse på Vikeså og fortel at ho faktisk går i same klasse som to av dei nye naboane sine. Tre frå Sundvor i éin og same klasse er høgst uvanleg.
Jørgen (8) har òg begynt å finna seg til rette i ny klasse på ny skule.
– Det var litt skummelt i starten, innrømmer han.
– Jørgen liker ikkje så godt forandring, men han var med på å ta avgjerda om å flytta til Sundvor, han òg, forklarer mor Silje Sundvor Eielsen.
Trødde barneskoa på Sundvor
Silje budde på Sundvor dei fire første åra av livet sitt. Seinare har ho budd på Ålgård. Ektemannen, som inntil nyleg heitte Dan Erik Eielsen, er ålgårdgut. Det nye namnet hans er Dan Erik Sundvor Eielsen.
Det var då far til Silje døydde i fjor haust at flytting plutseleg blei eit høgaktuelt tema heime hjå familien Eielsen i Ålgårdsveien sentralt på Ålgård.
– Eg er odelsjente, men hadde aldri trudd at eg skulle overta garden. Det var det bror min som skulle gjera. Han har leilegheit i Egersund, men budde dels på Sundvor for å hjelpa far. Samtidig begynte me å bli klare for ei forandring etter å ha budd i Ålgårdsveien i 15 år. Og Dan Erik har eigentleg alltid hatt ein draum om å bu på gard. Faktisk var me med og baud på ein gard på Kyllingstad ein gong. At me ikkje fekk den, kan me vera glade for i dag, smiler Silje.
Bytte ut eitt fint hus med tre dårlege
Då ideen om at ho og Dan Erik, og ikkje bror hennar, skulle overta på Sundvor, hadde slått rot og modnast, skjedde ting fort.
– Me ville at Vilde og Jørgen skulle sleppa å skifta skule midt i skuleåret, så dei begynte på Vikeså då skulen starta etter sommarferien. Huset på Ålgård fekk me selt kjapt. Me fekk bod på meir enn taksten fem minutt etter visninga, smiler Silje.
Familien på fire har på ingen måte kome til dekt bord på Sundvor. Dei har flytta frå eit godt innbudd hus der alt var på stell og så stilfullt som ein kan forventa hjå eit par som driv eige bustadstyling-firma, til ein gard der det eigentleg ikkje var noko hus å bu i.
Det vil seia; det var ikkje mindre enn tre hus på garden. Men alle var i dårleg stand. Familien bur inntil vidare i eitt av dei mens ein gjeng snikkarar arbeider for fullt med å renovera eit anna. Målet er at førsteetasjen skal vera innflyttingsklar i god tid før jul. Så skal dei to andre bustadene rivast og ny einebustad setjast opp. Viss alt går etter planen, er bygginga av det nye huset i gang i februar, og så blir det ny innflytting til neste jul. Familien får med andre ord nytt hus til jul to år på rad.
Renoverer hønsehus frå 1920
Men tilbake til det pågåande renoveringsprosjektet. Huset blei bygt i 1920 og var opphavleg eit stort hønsehus.
– På eit tidspunkt blei det gjort om til bustad. Eg har høyrt at det var i forbindelse med ein pandemi av eit eller anna slag. Smittefaren gjorde at folk ikkje kunne bu så tett lenger. Oldefar og oldemor var dei første som budde her, fortel Silje.
Bygget er eit toetasjes grindabygg. Silje og Dan Erik ønskjer å behalda så mykje som mogleg av den gamle konstruksjonen, blant anna berebjelkane og den smale trappeoppgangen.
Gjekk rundt både pipa og juletreet
Paret synest det er eit spennande prosjekt dei har gått i gang med. Silje viser oss ein gravstein som kom for ein dag under den innvendige rivinga.
– Han låg inne i ein av veggene. Sannsynlegvis har han stått på kyrkjegarden på Ivesdal fram til grava til den litle guten blei fjerna, seier ho om minneplata med innskrifta "Oskar Malmin f. 1889 d. 1902".
Andreetasjen i bygget blei brukt til selskap, blant anna store juleselskap.
– Dei hadde juletreet ståande attmed pipa, og så gjekk dei rundt både treet og pipa, fortel Dan Erik.
– Eg håper me er komne så lange med andreetasjen før jul at me kan kan ha årets juletre – sjølvsagt frå eigen skog – ståande på same plassen, seier Silje.
150 sofaer på Ålgård
Silje etablerte firmaet StyleIt på Ålgård for 17 år sidan, då ho var 24 år. I dag driv ho det i lag med Dan Erik.
– Det har balla veldig på seg sidan oppstarten. På Ålgård har me kontor og eit svært lagerlokale. Her er det møblar til over 100 bustader; minst 150 sofaer. Kor mange hundre puter me har, aner eg ikkje. Me leiger ut møblar og interiør til styling når folk skal selja bustaden sin, fortel Silje.
Vilde er eplet som har falle tett inntil stammen.
– Ho kan nesten ikkje venta til ho skal få vera med og styla hytta om nokre veker, smiler mora.
Sjølv gler ho seg til å få på plass det mosegrøne kjøkkenet som står klart i garasjen, spiletaket og det mørke golvet med fiskebeinsmønster.
Lar hår og skjegg gro
Ekteparet Sundvor Eielsen har éi tilsett i firmaet sitt. Innehavarane kan i stor grad regulera arbeidsdagane sine sjølv, og akkurat nå er det veldig praktisk å ha heimekontor på Sundvor når dei ikkje skal ut på kundebesøk.
For på Sundvor gjeld det å nytta kvar ledig stund. Dan Erik har ikkje lyst på lenger hår og skjegg enn høgst nødvendig.
– Han har sagt at han ikkje skal klippa eller barbera seg før me er i mål, ler Silje.
– I mål med renoveringsprosjektet eller også med det nye huset?
– Det har eg heldigvis ikkje sagt noko om, humrar han og legg til:
– Me skulle jo eigentleg vore ferdige i går.
Tusen idear
Når huset familien skal bu i, står ferdig om eit godt år, vil Silje og Dan Erik ha ein romsleg ekstra bustad på garden som dei håper vil bli eit ekstra økonomisk bein å stå på – på litt sikt.
Mens Silje er idémakaren som gjerne kastar mange ballar opp i lufta samtidig, prøver Dan Erik å ta ned éin ball om gongen.
– Dei neste vekene må me konsentrera oss om å få ein skikkeleg plass å bu, poengterer den nye husbonden på Sundvor.
Dei to er uansett einige om at garden, som ligg svært idyllisk til rett opp av Storavatnet, byr på veldig mange moglegheiter – garantert fleire enn dei foreløpig har klart å fantasera seg fram til. Ein del av framtidsplanane deira dreier seg om turisme. Dei ser føre seg å tilby eksotisk overnatting i tidlegare hønsehus og har ei rekke idear om aktivitetstilbod.
– Me har ein eigen liten holme i vatnet. Der har me sjølv vore på tur, hatt bålkos og overnatta i hengekøyer. Kajakkar var noko av det første me skaffa oss då me bestemde oss for å flytta hit. Me har båthus, men tenkjer at me kanskje også skulle hatt ei brygge. Eg drøymer om minihytter i skogen; tenk for ein utsikt gjestene ville fått vakna til! Me har islandshester, så rideturar vil me òg kunna tilby. Dan Erik har lyst å begynna med honningbier, og eg drøymer om drivhus, verpehøner og potetdyrking, seier Silje.
Arbeidslyst og lærevilje
Dan Erik smiler. Han beskriv eit situasjonsbilde han kjenner svært godt.
– Eg vaknar laurdag morgon og høyrer Silje seia: "Du, eg har tenkt på noko." Då veit eg at det er bare å bretta opp erma.
Kona ler og unnskyldar seg litt:
– Ja, men så er me heldigvis ikkje redde for å arbeida, nokon av oss.
Redde for å kasta seg uti ukjent farvatn og læra seg nye ting er dei heller ikkje.
– Læringskurva er særdeles bratt, men me har fått god hjelp. Både Bjerkreim kommune, med landbrukskontoret i spissen, og folk flest har tatt veldig godt imot oss. Me føler oss velkomne i bygda. I sommar hevda eg; gjekk rett frå interiørstyling til lortakjøring. Og så lærte eg kva det er å horva. Det er ikkje fritt for at me har fått høyra at me er galne, men eg tenkjer at den som ikkje vågar noko, heller ikkje vinn noko, seier Silje.
Motorsaga ventar
Planane for gardsdrifta er ikkje spikra ennå. I dag har dei 22 vaksne ammekyr.
– Det er eit tungdrive gardsbruk med ein umoderne driftsbygning. Det er relativt lite dyrka mark på garden, men ganske mykje beite. Ammekyrne nyttar beita i dag, men det kan vera at me skaffar oss sauer etter kvart. Skog er det òg massevis av. Motorsaga ligg klar og ventar på meg, seier Dan Erik før han han gjentar:
– Nå må me først få oss ein skikkeleg plass å bu.
